Locomotief 4608 bij Cockerill
De bewaarde 7.039 voor de museumbewaarplaats te Brugge

Opmerkingen :

- De 7.039 werd na een grote revisie en kort gebruik rijvaardig weggezet en statisch bewaard voor het spoorwegmuseum.

Stoomlocomotief type 8bis, het toekomstig type 7, kwam voort uit de toepassing van oververhitting op het type 8 compound (Glehn-systeem), met een vergroting van de diameter van de ketel en van de hogedrukcilinders. De bouw van vier locomotieven genummerd 3989 tot 3992 was net begonnen in Cockerill toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak. De toevoer van grondstoffen viel stil en de bouw van dit type werd noodgedwongen stilgelegd. Bovendien roofde de bezetter alle gereedschappen, de voorraden en de locomotieven in opbouw. Als naoorlogse compensatie verkreeg Cockerill het grootste deel van de in 1919 geplaatste bestelling, namelijk de bouw van 14 locomotieven op een totaal van 75. De andere leveranciers waren Haine-Saint-Pierre 13 locs, Franco-Belge 12 locs La Meuse 10 locs, Saint-Léonard 10 locs, Gilain 6 locs, Le Thiriau 6 locs en Tubize 4 locs. De leveringen waren gespreid van juli 1921 tot april 1924. Genummerd vanaf 4601 tot 4675 werden deze Ten Wheels vanaf 1925 type 7 genoemd en in 1931 vernummerd van 700 naar 774 waarbij het nummer 700 werd toegewezen aan de 4675. In 1946 werden de locomotieven van 701 tot 774 vernummerd naar 7.001 tot 7074. Nadat de 716 en de 718 in de tweede wereldoorlog werden vernietigd in 1944, werden de 700 de 7.016 en werd de 7.018 niet toegewezen.

De 4603, geleverd door Cockerill in 1922, vertegenwoordigde deze fabrikant op de internationale tentoonstelling van Rio de Janeiro (1922-1923). De 4659, geleverd door La Meuse in hetzelfde jaar, verscheen op de Internationale Tentoonstelling van Luik in 1930.

De locomotieven type 7 waren gekoppeld met tenders van het type 17 van 20m³. Tijdens de oorlog werden enkele tenders van het type 18 van 24 m³ gebruikt en tussen januari 1950 en juni 1952 werd dit algemeen ten gevolge van de buitendienststelling van de locomotieven types 9, 30, 33 en 36 en de toewijzing van de tenders van het type 38 aan de stoomlocomotieven van het type 10.

De vier varianten hadden de volgende eigenschappen:
a) type 7-1: locomotieven 700 en 728 (toen 7.016 en 028), compound met vier cilinders in lijn volgens het stelsel Woolf, waarbij de hoge- en lagedruk cilinders (400 en 600 x 640 mm) rechtstreeks met elkaar in verbinding stonden. De vier cilinders werden 255 mm naar voren geplaatst in vergelijking met de oorspronkelijke positie van de lagedrukgroep en bevonden zich in de as van het draaistel dat daardoor  200 mm naar voren werd geplaatst, vandaar de verlenging van de langsliggers. Deze locomotieven ontwikkelden 1940 pk aan de cilinder (2156pk effectief) en wogen 88,30 ton in rijklare toestand.

b) type 7-2: locomotieven 762 en 764 (7.062 en 064), met vier gelijke cilinders in lijn met enkelvoudige expansie van 400 x 640 mm, met een gewicht van 83,496 ton in rijklare toestand, en een vermogen van 1900 pk aan de cilinders  (2120pk effectief) en dezelfde wijziging van de wielbasis.

c) type 7-3: locomotieven 718 (geschrapt in maart 1945) en 724 (7.024), met vier gelijke verschoven cilinders met enkelvoudige expansie van 400 x 640 mm. Deze variant, die 1830 pk (2022pk effectief) ontwikkelde aan de cilinders, werd soms "de Glehn non-compound" genoemd vanwege de plaatsing van de cilinders en de aandrijving van de assen. De 724 werd in 1938 omgebouwd tot type 7-4.

d) type 7-4: de overige locomotieven, bleven bestaan ​​uit vier afgewisselde verschoven cilinders, maar waarvan de platte schuiven geplaatst aan de compensator van de lagedrukgroep werden vervangen door cilindrische schuiven. Rijklaar gewicht: 85,20 t; aangegeven vermogen: 1940 pk aan de cilinders (2156pk effectief).

In het begin bevonden er zich op de voetplaten van locomotieven type 7-4, net als die van type 7-1, niveauverschillen ter hoogte van de cilinders. Dit niveauverschil werd tijdens de grote revisies in 1948 verwijderd. Acht locomotieven zijnde de 7.008, 7.012, 7.016, 7.025, 7.028, 7.052, 7.057 en de 7.066 en beide types 7-1 behielden dit niveauverschil vanwege de grootte van het cilinderblok. Alleen het type 7-3 behield ,behalve de rookkaststeun, zijn originele uitzicht. Bij de andere locomotieven werden de aanvankelijk in de as van het draaistel geplaatste treeplanken naar de einddwarsbalk toe verplaatst. Op de zes door Cockerill aangepaste locomotieven waren eenvoudige Kylchap uitlaten gemonteerd, maar deze werden tijdens de tests verwijderd wegens onvoldoende trek bij kleine bewegingen en werden vervangen door Lemaître uitlaten met meervoudige uitlaatpijp. Type 7-4 werd hiermee ook uitgerust, waarvan de variabele opening van het centrale mondstuk in 1948 werd geëlimineerd. De montage van de twee soorten uitlaten vereiste de plaatsing van schoorstenen met een grotere diameter en 196 mm verlenging van de rookkast. Vanaf 1936 kregen 26 locomotieven van type 7-4 een dubbele uitlaat Legein bij hun revisies zijnde de 7.001, 7.003 tot 7.005, 7.007, 7.008, 7.010, 7.011, 7.024, 7.030 tot 7.032, 7.035, 7.043 , 7.046, 7.048, 7.049, 7.053, 7.057 tot 7.060, 7.063, 7.068, 7.070 en 7.071. In 1951 werden ook de twee locomotieven van het type 7-2 hiermee uitgerust.

Hun thuisdepots waren:
- vóór 1940: Brugge, Brussel-Zuid, Brussel-Noord / Schaarbeek, Herbesthal, Luik, Leuven, Merelbeke, Bergen (vanaf oktober 1939), Oostende, Ronet.
- tijdens de oorlog: Aarschot, Brugge, Kortrijk, Haine-Saint-Pierre, Hasselt, Luik, Leuven, Merelbeke, Bergen, Oostende, Ottignies, Pepinster, Doornik.
- na de oorlog: Antwerpen-Dam / Berchem (op het einde), Brugge, Brussel-Zuid, Herbesthal, Merelbeke, Doornik.

Het finale uitdoven van het type 7-1 was in 1954, van het type 7-2 in 1955 en van het type 7-4 van 1958 tot 1962.